ای امید هر دو عالم من به عشق تو اسیرم

ای شه ملک وجودم کن عنایت که فقیرم

ای دو چشم تو بهشتم ، ای بهار سر نوشتم

می برم وقتی که نامت مثل یک گل در کویرم

خاک پایت را تو بنشان ای گل زهرا به رویم

تا حسینی گردم آنگه پیش پایت من بمیرم

شاد و خرسندم از آن که درگهت را من غلامم

فخرم این باشد به عالم من غلام و تو امیرم

ای مزارت کعبه ی جان ، کربلایت قبله ی دل

من سرا پا غرق شوقِ آن حریم دلپذیرم

مرقد شش گوشه ی تو برده از من جان و دل را

ای حریمت آفتابم ، من غبار این مسیرم

نوشته شده در یکشنبه 90 دی 11ساعت ساعت 12:23 صبح توسط سید.محمد علی شهرام شمس| نظر بدهید